एकदन्तशरणागतिस्तोत्रम्

श्रीगणेशाय नमः । 

देवर्षय ऊचुः । 

सदात्मरूपं सकलादिभूतममायिनं सोऽहमचिन्त्यबोधम् । 

अनादिमध्यान्तविहीनमेकं तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ १॥ 

अनन्तचिद्रूपमयं गणेशमभेदभेदादिविहीनमाद्यम् ।

 हृदि प्रकाशस्य धरं स्वधीस्थं तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ २॥ 

समाधिसंस्थं हृदि योगिनां यं प्रकाशरूपेण विभातमेतम् ।

 सदा निरालम्बसमाधिगम्यं तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ ३॥

 स्वबिम्बभावेन विलासयुक्तां प्रत्यक्षमायां विविधस्वरूपाम् ।

 स्ववीर्यकं तत्र ददाति यो वै तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ ४॥ 

त्वदीयवीर्येण समर्थभूतस्वमायया संरचितं च विश्वम् । 

तुरीयकं ह्यात्मप्रतीतिसंज्ञं तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ ५॥

 स्वदीयसत्ताधरमेकदन्तं गुणेश्वरं यं गुणबोधितारम् । 

भजन्तमत्यन्तमजं त्रिसंस्थं तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ ६॥ 

ततस्वया प्रेरितनादकेन सुषुप्तिसंज्ञं रचितं जगद्वै ।

 समानरूपं ह्युभयत्रसंस्थं तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ ७॥

 तदेव विश्वं कृपया प्रभूतं द्विभावमादौ तमसा विभान्तम् । 

अनेकरूपं च तथैकभूतं तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ ८॥

 ततस्त्वया प्रेरितकेन सृष्टं बभूव सूक्ष्मं जगदेकसंस्थम् ।

 सुसात्विकं स्वप्नमनन्तमाद्यं तमेकदन्तं शरण व्रजामः ॥ ९॥

तदेव स्वप्नं तपसा गणेश सुसिद्धरूपं विविधं बभूव ।

 सदैकरूपं कृपया च तेऽद्य तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ १०॥

 त्वदाज्ञया तेन त्वया हृदिस्थं तथा सुसृष्टं जगदंशरूपम् ।

 विभिन्नजाग्रन्मयमप्रमेयं तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ ११॥ 

तदेव जाग्रद्रजसा विभातं विलोकितं त्वत्कृपया स्मृतेन । 

बभूव भिन्नं च सदैकरूपं तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ १२॥ 

सदेव सृष्ट्वा प्रकृतिस्वभावात्तदन्तरे त्वं च विभासि नित्यम् ।

 धियः प्रदाता गणनाथ एकस्तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ १३॥

 त्वदाज्ञया भान्ति ग्रहाश्च सर्वे प्रकाशरूपाणि विभान्ति खे वै ॥ 

भ्रमन्ति नित्यं स्वविहारकार्यास्तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ १४॥ 

त्वदाज्ञया सृष्टिकरो विधाता त्वदाज्ञया पालक एव विष्णुः । 

त्वदाज्ञया संहरको हरोऽपि तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ १५॥ 

यदाज्ञया भूमिजलेऽत्र संस्थे यदाज्ञयापः प्रवहन्ति नद्यः । 

स्वतीर्थसंस्थश्च कृतः समुद्रस्तमेकदन्तं शरणं व्रजामः॥ १६॥

 यदाज्ञया देवगणा दिविस्था ददन्ति वै कर्मफलानि नित्यम् । 

यदाज्ञया शैलगणाः स्थिरा वै तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ १७॥ 

यदाज्ञया शेषधराधरो वै यदाज्ञया मोहप्रदश्च कामः ।

 यदाज्ञया कालधरोऽर्यमा च तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ १८॥ 

यदाज्ञया वाति विभाति वायुर्यदाज्ञयाग्निर्जठरादिसंस्थः । 

यदाज्ञयेदं सचराचरं च तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ १९॥ 

यदन्तरे संस्थितमेकदन्तस्तदाज्ञया सर्वमिदं विभाति । 

अनन्तरूपं हृदि बोधकं यस्तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ २०॥ 

सुयोगिनो योगबलेन साध्यं प्रकुर्वते कः स्तवनेन स्तौति । 

अतः प्रणामेन सुसिद्धिदोऽस्तु तमेकदन्तं शरणं व्रजामः ॥ २१॥ 

गृत्समद उवाच । एवं स्तुत्वा गणेशानं देवाः समुनयः प्रभुम् ॥

 तूष्णीम्भावं प्रपद्यैव ननृतुर्हर्षसंयुताः ॥ २२॥ 

स तानुवाच प्रीतात्मा देवर्षीणां स्तवेन वै ॥ 

एकदन्तो महाभागो देवर्षीन् भक्तवत्सलः ॥ २३॥ 

एकदन्त उवाच । स्तोत्रेणाऽहं प्रसन्नोऽस्मि सुराः सर्षिगणाः किल ।

 वरदं भो वृणुत वो दास्यामि मनसीप्सितम् ॥ २४॥ 

भवत्कृतं मदीयं यत्स्तोत्रं प्रीतिप्रदं च तत् ।

 भविष्यति न सन्देहः सर्वसिद्धिप्रदायकम् ॥ २५॥ 

यं यमिच्छति तं तं वै दास्यामि स्तोत्रपाठतः ।

 पुत्रपौत्रादिकं सर्वं कलत्रं धनधान्यकम् ॥ २६ । 

गजाश्वादिकमत्यन्तं राज्यभोगादिकं ध्रुवम् । 

भुक्तिं मुक्तिं च योगं वै लभते शान्तिदायकम् ॥ २७॥

 मारणोच्चाटनादीनि राज्यबन्धादिकं च यत् ।

 पठतां श्रृण्वतां नॄणां भवेच्च बन्धहीनताम् ॥ २८॥

 एकविंशतिवारं यः श्लोकानेवैकविंशतीन् ।

 पठेच्च हृदि मां स्मृत्वा दिनानि त्वेकविंशतिः ॥ २९॥

 न तस्य दुर्लभं किञ्चित्रिषु लोकेषु वै भवेत् । 

असाध्यं साधयेन्मर्त्यः सर्वत्र विजयी भवेत् ॥ ३०॥

 नित्यं यः पठति स्तोत्रं ब्रह्मभूतः स वै नरः । 

तस्य दर्शनतः सर्वे देवाः पूता भवन्ति च ॥ ३१॥ 

इति श्रीमुद्गलपुराणे एकदन्तशरणागतिस्तोत्रं सम्पूर्णम् ।